Finnish
Etymology
From Swedish Åke.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈoːk(ː)e/, [ˈo̞ːk(ː)e̞]
- Rhymes: -oːke
Proper noun
Åke
- The letter Å in the Finnish spelling alphabet.
Declension
| Inflection of Åke (Kotus type 8/nalle, no gradation)
|
| nominative
|
Åke
|
Åket
|
| genitive
|
Åken
|
Åkejen
|
| partitive
|
Åkea
|
Åkeja
|
| illative
|
Åkeen
|
Åkeihin
|
|
|
singular
|
plural
|
| nominative
|
Åke
|
Åket
|
| accusative
|
nom.
|
Åke
|
Åket
|
| gen.
|
Åken
|
| genitive
|
Åken
|
Åkejen Åkein rare
|
| partitive
|
Åkea
|
Åkeja
|
| inessive
|
Åkessa
|
Åkeissa
|
| elative
|
Åkesta
|
Åkeista
|
| illative
|
Åkeen
|
Åkeihin
|
| adessive
|
Åkella
|
Åkeilla
|
| ablative
|
Åkelta
|
Åkeilta
|
| allative
|
Åkelle
|
Åkeille
|
| essive
|
Åkena
|
Åkeina
|
| translative
|
Åkeksi
|
Åkeiksi
|
| abessive
|
Åketta
|
Åkeitta
|
| instructive
|
—
|
Åkein
|
| comitative
|
See the possessive forms below.
|
| first-person singular possessor
|
|
|
singular
|
plural
|
| nominative
|
Åkeni
|
Åkeni
|
| accusative
|
nom.
|
Åkeni
|
Åkeni
|
| gen.
|
Åkeni
|
| genitive
|
Åkeni
|
Åkejeni Åkeini rare
|
| partitive
|
Åkeani
|
Åkejani
|
| inessive
|
Åkessani
|
Åkeissani
|
| elative
|
Åkestani
|
Åkeistani
|
| illative
|
Åkeeni
|
Åkeihini
|
| adessive
|
Åkellani
|
Åkeillani
|
| ablative
|
Åkeltani
|
Åkeiltani
|
| allative
|
Åkelleni
|
Åkeilleni
|
| essive
|
Åkenani
|
Åkeinani
|
| translative
|
Åkekseni
|
Åkeikseni
|
| abessive
|
Åkettani
|
Åkeittani
|
| instructive
|
—
|
—
|
| comitative
|
— |
Åkeineni
|
| second-person singular possessor
|
|
|
singular
|
plural
|
| nominative
|
Åkesi
|
Åkesi
|
| accusative
|
nom.
|
Åkesi
|
Åkesi
|
| gen.
|
Åkesi
|
| genitive
|
Åkesi
|
Åkejesi Åkeisi rare
|
| partitive
|
Åkeasi
|
Åkejasi
|
| inessive
|
Åkessasi
|
Åkeissasi
|
| elative
|
Åkestasi
|
Åkeistasi
|
| illative
|
Åkeesi
|
Åkeihisi
|
| adessive
|
Åkellasi
|
Åkeillasi
|
| ablative
|
Åkeltasi
|
Åkeiltasi
|
| allative
|
Åkellesi
|
Åkeillesi
|
| essive
|
Åkenasi
|
Åkeinasi
|
| translative
|
Åkeksesi
|
Åkeiksesi
|
| abessive
|
Åkettasi
|
Åkeittasi
|
| instructive
|
—
|
—
|
| comitative
|
— |
Åkeinesi
|
| first-person plural possessor
|
|
|
singular
|
plural
|
| nominative
|
Åkemme
|
Åkemme
|
| accusative
|
nom.
|
Åkemme
|
Åkemme
|
| gen.
|
Åkemme
|
| genitive
|
Åkemme
|
Åkejemme Åkeimme rare
|
| partitive
|
Åkeamme
|
Åkejamme
|
| inessive
|
Åkessamme
|
Åkeissamme
|
| elative
|
Åkestamme
|
Åkeistamme
|
| illative
|
Åkeemme
|
Åkeihimme
|
| adessive
|
Åkellamme
|
Åkeillamme
|
| ablative
|
Åkeltamme
|
Åkeiltamme
|
| allative
|
Åkellemme
|
Åkeillemme
|
| essive
|
Åkenamme
|
Åkeinamme
|
| translative
|
Åkeksemme
|
Åkeiksemme
|
| abessive
|
Åkettamme
|
Åkeittamme
|
| instructive
|
—
|
—
|
| comitative
|
— |
Åkeinemme
|
| second-person plural possessor
|
|
|
singular
|
plural
|
| nominative
|
Åkenne
|
Åkenne
|
| accusative
|
nom.
|
Åkenne
|
Åkenne
|
| gen.
|
Åkenne
|
| genitive
|
Åkenne
|
Åkejenne Åkeinne rare
|
| partitive
|
Åkeanne
|
Åkejanne
|
| inessive
|
Åkessanne
|
Åkeissanne
|
| elative
|
Åkestanne
|
Åkeistanne
|
| illative
|
Åkeenne
|
Åkeihinne
|
| adessive
|
Åkellanne
|
Åkeillanne
|
| ablative
|
Åkeltanne
|
Åkeiltanne
|
| allative
|
Åkellenne
|
Åkeillenne
|
| essive
|
Åkenanne
|
Åkeinanne
|
| translative
|
Åkeksenne
|
Åkeiksenne
|
| abessive
|
Åkettanne
|
Åkeittanne
|
| instructive
|
—
|
—
|
| comitative
|
— |
Åkeinenne
|
| third-person possessor
|
|
|
singular
|
plural
|
| nominative
|
Åkensa
|
Åkensa
|
| accusative
|
nom.
|
Åkensa
|
Åkensa
|
| gen.
|
Åkensa
|
| genitive
|
Åkensa
|
Åkejensa Åkeinsa rare
|
| partitive
|
Åkeaan Åkeansa
|
Åkejaan Åkejansa
|
| inessive
|
Åkessaan Åkessansa
|
Åkeissaan Åkeissansa
|
| elative
|
Åkestaan Åkestansa
|
Åkeistaan Åkeistansa
|
| illative
|
Åkeensa
|
Åkeihinsa
|
| adessive
|
Åkellaan Åkellansa
|
Åkeillaan Åkeillansa
|
| ablative
|
Åkeltaan Åkeltansa
|
Åkeiltaan Åkeiltansa
|
| allative
|
Åkelleen Åkellensa
|
Åkeilleen Åkeillensa
|
| essive
|
Åkenaan Åkenansa
|
Åkeinaan Åkeinansa
|
| translative
|
Åkekseen Åkeksensa
|
Åkeikseen Åkeiksensa
|
| abessive
|
Åkettaan Åkettansa
|
Åkeittaan Åkeittansa
|
| instructive
|
—
|
—
|
| comitative
|
— |
Åkeineen Åkeinensa
|
|
Swedish
Etymology
From Old Norse Áki, diminutive of Proto-Norse *ᚨᚾᚢᛉ (*anuʀ, “ancestor”), from Proto-Germanic *anô (as in the first part of the name Olaf).
By folk etymology sometimes associated with Swedish åka (“ride”), as in Åke-Tor, an epithet of the thunder god Thor. Formerly an eastern Danish name (in what is now southern Sweden) restricted to the gentry. Cognate with Danish and Norwegian Aage, Åge.
Pronunciation
Interjection
Åke
- The letter "Å" in the Swedish spelling alphabet
Proper noun
Åke c (genitive Åkes)
- a male given name popular in the twentieth century
1979, Kerstin Ekman, Änglahuset, Bonniers, published 1994, →ISBN, page 26:Han hette Åke Ekengren. Det var ett stiligt namn och han var mycket snygg.- (please add an English translation of this quotation)
References
- Roland Otterbjörk: Svenska förnamn, Almqvist & Wiksell 1996, →ISBN
- [1] Statistiska centralbyrån and Sture Allén, Staffan Wåhlin, Förnamnsboken, Norstedts 1995, →ISBN: 88 835 males with the given name Åke living in Sweden on 31 December 2010, with the frequency peak in the 1940s. Accessed on 19 June 2011.