áttavilltur

Icelandic

Etymology

From átt (direction, point of a compass) +‎ villtur (lost).

Adjective

áttavilltur (comparative áttavilltari, superlative áttavilltastur)

  1. bewildered, disoriented, having lost one's bearings
    Ég er áttavilltur.
    I have lost my bearings.

Declension

Positive forms of áttavilltur
strong declension
(indefinite)
singular masculine feminine neuter
nominative áttavilltur áttavillt áttavillt
accusative áttavilltan áttavillta
dative áttavilltum áttavilltri áttavilltu
genitive áttavillts áttavilltrar áttavillts
plural masculine feminine neuter
nominative áttavilltir áttavilltar áttavillt
accusative áttavillta
dative áttavilltum
genitive áttavilltra
weak declension
(definite)
singular masculine feminine neuter
nominative áttavillti áttavillta áttavillta
acc/dat/gen áttavillta áttavilltu
plural (all-case) áttavilltu
Comparative forms of áttavilltur
weak declension
(definite)
masculine feminine neuter
singular (all-case) áttavilltari áttavilltari áttavilltara
plural (all-case) áttavilltari
Superlative forms of áttavilltur
strong declension
(indefinite)
singular masculine feminine neuter
nominative áttavilltastur áttavilltust áttavilltast
accusative áttavilltastan áttavilltasta
dative áttavilltustum áttavilltastri áttavilltustu
genitive áttavilltasts áttavilltastrar áttavilltasts
plural masculine feminine neuter
nominative áttavilltastir áttavilltastar áttavilltust
accusative áttavilltasta
dative áttavilltustum
genitive áttavilltastra
weak declension
(definite)
singular masculine feminine neuter
nominative áttavilltasti áttavilltasta áttavilltasta
acc/dat/gen áttavilltasta áttavilltustu
plural (all-case) áttavilltustu

Derived terms