átvitt
Hungarian
Etymology
átvisz + -tt
Pronunciation
- IPA(key): [ˈaːtvitː]
- Hyphenation: át‧vitt
- Rhymes: -itː
Verb
átvitt
- third-person singular indicative past indefinite of átvisz
Participle
átvitt
- past participle of átvisz
Adjective
átvitt (not comparable)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | átvitt | átvittek |
| accusative | átvittet | átvitteket |
| dative | átvittnek | átvitteknek |
| instrumental | átvittel | átvittekkel |
| causal-final | átvittért | átvittekért |
| translative | átvitté | átvittekké |
| terminative | átvittig | átvittekig |
| essive-formal | átvittként | átvittekként |
| essive-modal | — | — |
| inessive | átvittben | átvittekben |
| superessive | átvitten | átvitteken |
| adessive | átvittnél | átvitteknél |
| illative | átvittbe | átvittekbe |
| sublative | átvittre | átvittekre |
| allative | átvitthez | átvittekhez |
| elative | átvittből | átvittekből |
| delative | átvittről | átvittekről |
| ablative | átvittől | átvittektől |
| non-attributive possessive – singular |
átvitté | átvitteké |
| non-attributive possessive – plural |
átvittéi | átvittekéi |
Derived terms
Expressions
Further reading
- átvitt in Géza Bárczi, László Országh, et al., editors, A magyar nyelv értelmező szótára [The Explanatory Dictionary of the Hungarian Language] (ÉrtSz.), Budapest: Akadémiai Kiadó, 1959–1962. Fifth ed., 1992: →ISBN.
- átvitt in Nóra Ittzés, editor, A magyar nyelv nagyszótára [A Comprehensive Dictionary of the Hungarian Language] (Nszt.), Budapest: Akadémiai Kiadó, 2006–2031 (work in progress; published a–ez as of 2024).