ärta
Swedish
Etymology
From ärt. It first appeared in writing in 1746.[1] See more at ärt.
Pronunciation
- IPA(key): [²æʈa]
Noun
ärta c
Declension
| nominative | genitive | ||
|---|---|---|---|
| singular | indefinite | ärta | ärtas |
| definite | ärtan | ärtans | |
| plural | indefinite | ärtor | ärtors |
| definite | ärtorna | ärtornas |
Derived terms
References
- ^ "ärta" in Nationalencyklopedins svenska ordbok (NEO) online.
Further reading
- ärta in Svensk ordbok.