ætspringan
Old English
Etymology
Pronunciation
- IPA(key): /ætˈsprin.ɡɑn/, [ætˈspriŋ.ɡɑn]
Verb
ætspringan
Conjugation
Conjugation of ætspringan (strong, class III)
| infinitive | ætspringan | ætspringenne |
|---|---|---|
| indicative mood | present tense | past tense |
| first person singular | ætspringe | ætsprang |
| second person singular | ætspringst | ætsprunge |
| third person singular | ætspringþ | ætsprang |
| plural | ætspringaþ | ætsprungon |
| subjunctive | present tense | past tense |
| singular | ætspringe | ætsprunge |
| plural | ætspringen | ætsprungen |
| imperative | ||
| singular | ætspring | |
| plural | ætspringaþ | |
| participle | present | past |
| ætspringende | ætsprungen | |
Descendants
- Middle English: ætspringen, atspringen
- English: atspring
References
- Joseph Bosworth, T. Northcote Toller (1898) “ætspringan”, in An Anglo-Saxon Dictionary, second edition, Oxford: Oxford University Press.