çıban

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish چبان, ultimately from Proto-Turkic *čï̄pgan.

Noun

çıban (definite accusative çıbanı, plural çıbanlar)

  1. abscess
  2. boil

Declension

Declension of çıban
singular plural
nominative çıban çıbanlar
definite accusative çıbanı çıbanları
dative çıbana çıbanlara
locative çıbanda çıbanlarda
ablative çıbandan çıbanlardan
genitive çıbanın çıbanların

References