çimen
Turkish
Etymology
Inherited from Ottoman Turkish چمن, from Proto-Turkic *čïm.
Pronunciation
- IPA(key): /tʃimæn/
Noun
çimen (definite accusative çimeni, plural çimenler)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | çimen | çimenler |
| definite accusative | çimeni | çimenleri |
| dative | çimene | çimenlere |
| locative | çimende | çimenlerde |
| ablative | çimenden | çimenlerden |
| genitive | çimenin | çimenlerin |
Related terms
References
- Nişanyan, Sevan (2002–) “çimen”, in Nişanyan Sözlük
- Redhouse, James W. (1890) “چمن”, in A Turkish and English Lexicon[1], Constantinople: A. H. Boyajian, page 730