çimen

See also: cimen, címen, and címén

Turkish

Etymology

Inherited from Ottoman Turkish چمن, from Proto-Turkic *čïm.

Pronunciation

  • IPA(key): /tʃimæn/

Noun

çimen (definite accusative çimeni, plural çimenler)

  1. grass
  2. lawn
  3. turf

Declension

Declension of çimen
singular plural
nominative çimen çimenler
definite accusative çimeni çimenleri
dative çimene çimenlere
locative çimende çimenlerde
ablative çimenden çimenlerden
genitive çimenin çimenlerin

References