êse

See also: Appendix:Variations of "ese"

Ligurian

Etymology

Inherited from Early Medieval Latin essere, from Latin esse.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈeːse/

Verb

êse

  1. (auxiliary) to be
  2. to exist
    Synonym: exìste

Conjugation

    Conjugation of êse (highly irregular, suppletive)
infinitive êse
auxiliary verb êse gerund (e)séndo
present participle esénte past participle stæto
person singular plural
first second third first second third
indicative mi ti lê o/a noî, niâtri voî, viâtri lô, liâtri
present són t'ê l'é sémmo séi són, én
imperfect êa, êo t'êi l'êa êmo, éimu, éivimo êi êan
future saiò ti saiæ saiâ saiêmo saiéi saiàn
conditional saiéiva, saiæ, sàiva, sèiva ti saiêsci saiéiva, saiæ, sàiva, sèiva saiêscimo saiêsci saiéivan, sàivan, sèivan
subjunctive che mi che ti che lê o/a che noî, che niâtri che voî, che viâtri che lô, che liâtri
present ségge ti séggi ségge ségimo, segémmo segéi, segiæ, séggi ségian
imperfect foîse, fîse, fûse ti foîsci, fîsci, fûsci foîse, fîse, fûse foîscimo, fîscimo, fûscimo foîsci, fîsci, fûsci foîsan, fîsan, fûsan
imperative ti lê o/a noî, niâtri voî, viâtri lô, liâtri
— séggi ségge ségimo segéi, segiæ, séggi ségian

Noun

êse m (invariable)

  1. being
  2. existence
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.