ëmbréngen

Luxembourgish

Etymology

From ëm- +‎ bréngen.

Verb

ëmbréngen (third-person singular present bréngt ëm, preterite bruecht ëm, past participle ëmbruecht or ëmbruet, past subjunctive bréicht ëm, auxiliary verb hunn)

  1. to kill, to murder
  2. (reflexive) to commit suicide

Conjugation

Irregular with past tense, separable
infinitive ëmbréngen
participle ëmbruecht
auxiliary hunn
present
indicative 		past
indicative 		conditional imperative
1st singular bréngen ëm bruecht ëm bréicht ëm —
2nd singular bréngs ëm bruechts ëm bréichts ëm bréng ëm
3rd singular bréngt ëm bruecht ëm bréicht ëm —
1st plural bréngen ëm bruechten ëm bréichten ëm —
2nd plural bréngt ëm bruecht ëm bréicht ëm bréngt ëm
3rd plural bréngen ëm bruechten ëm bréichten ëm —

(n) or (nn) indicates the Eifeler Regel.

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.