ënnerbréngen

Luxembourgish

Etymology

From ënner- +‎ bréngen.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈenerˌbreŋen/, [ˈə.nɐˌbʀe.ŋən]

Verb

ënnerbréngen (third-person singular present bréngt ënner, preterite bruecht ënner, past participle ënnerbruecht or ënnerbruet, past subjunctive bréicht ënner, auxiliary verb hunn)

  1. to accommodate

Conjugation

Irregular with past tense, separable
infinitive ënnerbréngen
participle ënnerbruecht
auxiliary hunn
present
indicative 		past
indicative 		conditional imperative
1st singular bréngen ënner bruecht ënner bréicht ënner —
2nd singular bréngs ënner bruechts ënner bréichts ënner bréng ënner
3rd singular bréngt ënner bruecht ënner bréicht ënner —
1st plural bréngen ënner bruechten ënner bréichten ënner —
2nd plural bréngt ënner bruecht ënner bréicht ënner bréngt ënner
3rd plural bréngen ënner bruechten ënner bréichten ënner —

(n) or (nn) indicates the Eifeler Regel.

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.