îndumnezăiciune
Romanian
Etymology
From îndumnezei + -ciune.
Noun
îndumnezăiciune f (plural îndumnezăiciuni)
- (obsolete) divinization
Declension
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | ||
| nominative-accusative | îndumnezăiciune | îndumnezăiciunea | îndumnezăiciuni | îndumnezăiciunile | |
| genitive-dative | îndumnezăiciuni | îndumnezăiciunii | îndumnezăiciuni | îndumnezăiciunilor | |
| vocative | îndumnezăiciune, îndumnezăiciuneo | îndumnezăiciunilor | |||
References
- îndumnezăiciune in Academia Română, Micul dicționar academic, ediția a II-a, Bucharest: Univers Enciclopedic, 2010. →ISBN