Turkish
Etymology
From Ottoman Turkish اوگون (öğün), from Proto-Turkic *ödün, a development of *öd (“time”) and thus related to اویله (öyle, “noon”).
Noun
öğün (definite accusative öğünü, plural öğünler)
- meal, repast
Her gün iki öğün haşlanmış patates yemekten bıktım.- I'm tired of eating boiled potatoes twice every day.
Declension
Declension of öğün
|
|
singular
|
plural
|
| nominative
|
öğün
|
öğünler
|
| definite accusative
|
öğünü
|
öğünleri
|
| dative
|
öğüne
|
öğünlere
|
| locative
|
öğünde
|
öğünlerde
|
| ablative
|
öğünden
|
öğünlerden
|
| genitive
|
öğünün
|
öğünlerin
|
Possessive forms
| nominative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
öğünüm
|
öğünlerim
|
| 2nd singular
|
öğünün
|
öğünlerin
|
| 3rd singular
|
öğünü
|
öğünleri
|
| 1st plural
|
öğünümüz
|
öğünlerimiz
|
| 2nd plural
|
öğününüz
|
öğünleriniz
|
| 3rd plural
|
öğünleri
|
öğünleri
|
| definite accusative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
öğünümü
|
öğünlerimi
|
| 2nd singular
|
öğününü
|
öğünlerini
|
| 3rd singular
|
öğününü
|
öğünlerini
|
| 1st plural
|
öğünümüzü
|
öğünlerimizi
|
| 2nd plural
|
öğününüzü
|
öğünlerinizi
|
| 3rd plural
|
öğünlerini
|
öğünlerini
|
| dative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
öğünüme
|
öğünlerime
|
| 2nd singular
|
öğününe
|
öğünlerine
|
| 3rd singular
|
öğününe
|
öğünlerine
|
| 1st plural
|
öğünümüze
|
öğünlerimize
|
| 2nd plural
|
öğününüze
|
öğünlerinize
|
| 3rd plural
|
öğünlerine
|
öğünlerine
|
| locative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
öğünümde
|
öğünlerimde
|
| 2nd singular
|
öğününde
|
öğünlerinde
|
| 3rd singular
|
öğününde
|
öğünlerinde
|
| 1st plural
|
öğünümüzde
|
öğünlerimizde
|
| 2nd plural
|
öğününüzde
|
öğünlerinizde
|
| 3rd plural
|
öğünlerinde
|
öğünlerinde
|
| ablative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
öğünümden
|
öğünlerimden
|
| 2nd singular
|
öğününden
|
öğünlerinden
|
| 3rd singular
|
öğününden
|
öğünlerinden
|
| 1st plural
|
öğünümüzden
|
öğünlerimizden
|
| 2nd plural
|
öğününüzden
|
öğünlerinizden
|
| 3rd plural
|
öğünlerinden
|
öğünlerinden
|
| genitive
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
öğünümün
|
öğünlerimin
|
| 2nd singular
|
öğününün
|
öğünlerinin
|
| 3rd singular
|
öğününün
|
öğünlerinin
|
| 1st plural
|
öğünümüzün
|
öğünlerimizin
|
| 2nd plural
|
öğününüzün
|
öğünlerinizin
|
| 3rd plural
|
öğünlerinin
|
öğünlerinin
|
|
Further reading