ödev
Turkish
Etymology
From öde- (“to pay”) + -ev (noun-forming suffix).
Pronunciation
- IPA(key): [ø.dev]
Noun
ödev (definite accusative ödevi, plural ödevler)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | ödev | ödevler |
| definite accusative | ödevi | ödevleri |
| dative | ödeve | ödevlere |
| locative | ödevde | ödevlerde |
| ablative | ödevden | ödevlerden |
| genitive | ödevin | ödevlerin |
See also
- ev ödevi