önn
Icelandic
Etymology
From Old Norse ǫnn, possibly from Proto-Germanic *azaniz.
Pronunciation
- IPA(key): /œnː/
- Rhymes: -œnː
Noun
önn f (genitive singular annar, nominative plural annir)
Declension
| singular | plural | |||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | önn | önnin | annir | annirnar |
| accusative | önn | önnina | annir | annirnar |
| dative | önn | önninni | önnum | önnunum |
| genitive | annar | annarinnar | anna | annanna |