örfila
Swedish
Etymology
Verb
örfila (present örfilar, preterite örfilade, supine örfilat, imperative örfila)
- slap (across the face)
Conjugation
| active | passive | |||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | örfila | örfilas | ||
| supine | örfilat | örfilats | ||
| imperative | örfila | — | ||
| imper. plural1 | örfilen | — | ||
| present | past | present | past | |
| indicative | örfilar | örfilade | örfilas | örfilades |
| ind. plural1 | örfila | örfilade | örfilas | örfilades |
| subjunctive2 | örfile | örfilade | örfiles | örfilades |
| present participle | örfilande | |||
| past participle | örfilad | |||
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.