örmögnun

Icelandic

Etymology

From örmagna +‎ -un.

Noun

örmögnun f (genitive singular örmögnunar, no plural)

  1. extreme exhaustion

Declension

Declension of örmögnun (sg-only feminine)
singular
indefinite definite
nominative örmögnun örmögnunin
accusative örmögnun örmögnunina
dative örmögnun örmögnuninni
genitive örmögnunar örmögnunarinnar