Old Norse
Etymology
From ú- + beinn.
Adjective
úbeinn
- not straight, awry
Declension
Strong declension of úbeinn
| singular
|
masculine
|
feminine
|
neuter
|
| nominative
|
úbeinn
|
úbein
|
úbeint
|
| accusative
|
úbeinan
|
úbeina
|
úbeint
|
| dative
|
úbeinum
|
úbeinni
|
úbeinu
|
| genitive
|
úbeins
|
úbeinnar
|
úbeins
|
|
|
| plural
|
masculine
|
feminine
|
neuter
|
| nominative
|
úbeinir
|
úbeinar
|
úbein
|
| accusative
|
úbeina
|
úbeinar
|
úbein
|
| dative
|
úbeinum
|
úbeinum
|
úbeinum
|
| genitive
|
úbeinna
|
úbeinna
|
úbeinna
|
Weak declension of úbeinn
| singular
|
masculine
|
feminine
|
neuter
|
| nominative
|
úbeini
|
úbeina
|
úbeina
|
| accusative
|
úbeina
|
úbeinu
|
úbeina
|
| dative
|
úbeina
|
úbeinu
|
úbeina
|
| genitive
|
úbeina
|
úbeinu
|
úbeina
|
|
|
| plural
|
masculine
|
feminine
|
neuter
|
| nominative
|
úbeinu
|
úbeinu
|
úbeinu
|
| accusative
|
úbeinu
|
úbeinu
|
úbeinu
|
| dative
|
úbeinum
|
úbeinum
|
úbeinum
|
| genitive
|
úbeinu
|
úbeinu
|
úbeinu
|
Further reading
- Zoëga, Geir T. (1910) “úbeinn”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press, page 453; also available at the Internet Archive