úfriðligr

Old Norse

Etymology

From ú- +‎ frið +‎ -ligr.

Adjective

úfriðligr (adverb úfriðliga)

  1. unpeaceful, unruly

Declension

Strong declension of úfriðligr
singular masculine feminine neuter
nominative úfriðligr úfriðlig úfriðligt
accusative úfriðligan úfriðliga úfriðligt
dative úfriðligum úfriðligri úfriðligu
genitive úfriðligs úfriðligrar úfriðligs
plural masculine feminine neuter
nominative úfriðligir úfriðligar úfriðlig
accusative úfriðliga úfriðligar úfriðlig
dative úfriðligum úfriðligum úfriðligum
genitive úfriðligra úfriðligra úfriðligra
Weak declension of úfriðligr
singular masculine feminine neuter
nominative úfriðligi úfriðliga úfriðliga
accusative úfriðliga úfriðligu úfriðliga
dative úfriðliga úfriðligu úfriðliga
genitive úfriðliga úfriðligu úfriðliga
plural masculine feminine neuter
nominative úfriðligu úfriðligu úfriðligu
accusative úfriðligu úfriðligu úfriðligu
dative úfriðligum úfriðligum úfriðligum
genitive úfriðligu úfriðligu úfriðligu

Further reading

  • Zoëga, Geir T. (1910) “úfriðligr”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press, page 455; also available at the Internet Archive
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.