þarfna

Old Norse

Etymology

From þǫrf (need, necessity).

Verb

þarfna

  1. to be needful, necessary
  2. (reflexive) to lack, want, be without

Conjugation

Conjugation of þarfna — active (weak class 2)
infinitive þarfna
present participle þarfnandi
past participle þarfnaðr
indicative subjunctive
present past present past
1st person singular þarfna þarfnaða þarfna þarfnaða
2nd person singular þarfnar þarfnaðir þarfnir þarfnaðir
3rd person singular þarfnar þarfnaði þarfni þarfnaði
1st person plural þǫrfnum þǫrfnuðum þarfnim þarfnaðim
2nd person plural þarfnið þǫrfnuðuð þarfnið þarfnaðið
3rd person plural þarfna þǫrfnuðu þarfni þarfnaði
imperative present
2nd person singular þarfna
1st person plural þǫrfnum
2nd person plural þarfnið
Conjugation of þarfna — mediopassive (weak class 2)
infinitive þarfnask
present participle þarfnandisk
past participle þarfnazk
indicative subjunctive
present past present past
1st person singular þǫrfnumk þǫrfnuðumk þǫrfnumk þǫrfnuðumk
2nd person singular þarfnask þarfnaðisk þarfnisk þarfnaðisk
3rd person singular þarfnask þarfnaðisk þarfnisk þarfnaðisk
1st person plural þǫrfnumsk þǫrfnuðumsk þarfnimsk þarfnaðimsk
2nd person plural þarfnizk þǫrfnuðuzk þarfnizk þarfnaðizk
3rd person plural þarfnask þǫrfnuðusk þarfnisk þarfnaðisk
imperative present
2nd person singular þarfnask
1st person plural þǫrfnumsk
2nd person plural þarfnizk

Derived terms

Further reading

  • Zoëga, Geir T. (1910) “þarfna”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press, page 508; also available at the Internet Archive