þeofdenn
Old English
Etymology
Compound of þēof (“thief”) + denn (“den”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈθe͜oːfˌdenn/, [ˈθe͜oːvˌden]
Noun
þēofdenn n
Declension
Strong a-stem:
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | þēofdenn | þēofdenn |
| accusative | þēofdenn | þēofdenn |
| genitive | þēofdennes | þēofdenna |
| dative | þēofdenne | þēofdennum |
References
- Joseph Bosworth, T. Northcote Toller (1898) “þeóf-denn”, in An Anglo-Saxon Dictionary, second edition, Oxford: Oxford University Press.