þind
See also: thind
Icelandic
Etymology
From Old Norse þind, from Proto-Germanic *þendį̄.
Pronunciation
- IPA(key): /θɪnt/
- Rhymes: -ɪnt
Noun
þind f (genitive singular þindar, nominative plural þindir)
Declension
| singular | plural | |||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | þind | þindin | þindir | þindirnar |
| accusative | þind | þindina | þindir | þindirnar |
| dative | þind | þindinni | þindum | þindunum |
| genitive | þindar | þindarinnar | þinda | þindanna |
Derived terms
- þindarlaus
Old Norse
Etymology
From Proto-Germanic *þendį̄.
Noun
þind f