þingan
Old English
Etymology
Apparently modified from Proto-Germanic *þingōną (class-2 weak verb).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈθin.ɡɑn/, [ˈθiŋ.ɡɑn]
Verb
þingan
Conjugation
Conjugation of þingan (weak, class 1)
| infinitive | þingan | þingenne |
|---|---|---|
| indicative mood | present tense | past tense |
| first person singular | þinge | þingde |
| second person singular | þingest, þingst | þingdest |
| third person singular | þingeþ, þingþ | þingde |
| plural | þingaþ | þingdon |
| subjunctive | present tense | past tense |
| singular | þinge | þingde |
| plural | þingen | þingden |
| imperative | ||
| singular | þing | |
| plural | þingaþ | |
| participle | present | past |
| þingende | (ġe)þinged | |
References
- Joseph Bosworth, T. Northcote Toller (1898) “þingan”, in An Anglo-Saxon Dictionary[1], second edition, Oxford: Oxford University Press.