þiur
Old Swedish
Etymology
From Old Norse þjórr, from Proto-Germanic *þeuraz.
Noun
þiūr m
Declension
Declension of þiūrer (strong a-stem)
| masculine | singular | plural | ||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | þiūrer | þiūrrin | þiūrar | þiūranir, þiūraner |
| accusative | þiūr | þiūrin | þiūra | þiūrana |
| dative | þiūri, þiūre | þiūrinum, þiūrenom | þiūrum, þiūrom | þiūrumin, þiūromen |
| genitive | þiūrs | þiūrsins | þiūra | þiūranna |
Descendants
- Swedish: tjur