þrøngð
Old Norse
Etymology 1
Noun
þrøngð f
Declension
| feminine | singular | plural | ||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | þrøngð | þrøngðin | þrøngðir | þrøngðirnar |
| accusative | þrøngð | þrøngðina | þrøngðir | þrøngðirnar |
| dative | þrøngð | þrøngðinni | þrøngðum | þrøngðunum |
| genitive | þrøngðar | þrøngðarinnar | þrøngða | þrøngðanna |
Further reading
- Zoëga, Geir T. (1910) “þrøngð”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press, page 519; also available at the Internet Archive
Etymology 2
See the etymology of the corresponding lemma form.
Verb
þrøngð
- inflection of þrøngva:
- past participle strong feminine nominative singular
- past participle strong neuter nominative/accusative plural