þváttr
Old Norse
Etymology
From Proto-Germanic *þwahtuz, from the root of the verb þvá.
Pronunciation
Noun
þváttr m (genitive þváttar, dative þvætti, plural þvættir)
Declension
| masculine | singular | plural | ||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | þváttr | þváttrinn | þvættir | þvættirnir |
| accusative | þvátt | þváttinn | þváttu | þváttuna |
| dative | þvætti | þvættinum | þváttum | þváttunum |
| genitive | þváttar | þváttarins | þvátta | þváttanna |