þwære
Old English
Etymology
Form reflects Proto-Germanic *þwairijaz or *þwērijaz.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈθwæː.re/
Adjective
þwǣre
Declension
Declension of þwǣre — Strong
| Singular | Masculine | Feminine | Neuter |
|---|---|---|---|
| Nominative | þwǣre | þwǣru, þwǣro | þwǣre |
| Accusative | þwǣrne | þwǣre | þwǣre |
| Genitive | þwǣres | þwǣrre | þwǣres |
| Dative | þwǣrum | þwǣrre | þwǣrum |
| Instrumental | þwǣre | þwǣrre | þwǣre |
| Plural | Masculine | Feminine | Neuter |
| Nominative | þwǣre | þwǣra, þwǣre | þwǣru, þwǣro |
| Accusative | þwǣre | þwǣra, þwǣre | þwǣru, þwǣro |
| Genitive | þwǣrra | þwǣrra | þwǣrra |
| Dative | þwǣrum | þwǣrum | þwǣrum |
| Instrumental | þwǣrum | þwǣrum | þwǣrum |
Declension of þwǣre — Weak
| Singular | Masculine | Feminine | Neuter |
|---|---|---|---|
| Nominative | þwǣra | þwǣre | þwǣre |
| Accusative | þwǣran | þwǣran | þwǣre |
| Genitive | þwǣran | þwǣran | þwǣran |
| Dative | þwǣran | þwǣran | þwǣran |
| Instrumental | þwǣran | þwǣran | þwǣran |
| Plural | Masculine | Feminine | Neuter |
| Nominative | þwǣran | þwǣran | þwǣran |
| Accusative | þwǣran | þwǣran | þwǣran |
| Genitive | þwǣrra, þwǣrena | þwǣrra, þwǣrena | þwǣrra, þwǣrena |
| Dative | þwǣrum | þwǣrum | þwǣrum |
| Instrumental | þwǣrum | þwǣrum | þwǣrum |
Derived terms
- monþwǣre
References
- Joseph Bosworth, T. Northcote Toller (1898) “ÞWǢRE”, in An Anglo-Saxon Dictionary, second edition, Oxford: Oxford University Press.
Noun
þwǣre f
Declension
Weak feminine (n-stem):
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | þwǣre | þwǣran |
| accusative | þwǣran | þwǣran |
| genitive | þwǣran | þwǣrena |
| dative | þwǣran | þwǣrum |
Related terms
References
- Joseph Bosworth, T. Northcote Toller (1898) “ÞWǢRE”, in An Anglo-Saxon Dictionary, second edition, Oxford: Oxford University Press.