įeiti
Lithuanian
Etymology
From į- (“in”) + ei̇̃ti (“to go”). Compare Latvian ieiet (“to enter”), Latin ineō (“to enter, begin”).
Pronunciation
Verb
įei̇̃ti (third-person present tense įei̇̃na, third-person past tense įė̃jo)
Declension
| singular vienaskaita | plural daugiskaita | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | |||
| aš | tu | jis/ji | mes | jūs | jie/jos | |||
| indicative | present | įeinù | įeini̇̀ | įei̇̃na | įei̇̃name, įei̇̃nam |
įei̇̃nate, įei̇̃nat |
įei̇̃na | |
| past | įėjaũ | įėjai̇̃ | įė̃jo | įė̃jome, įė̃jom |
įė̃jote, įė̃jot |
įė̃jo | ||
| past frequentative | įei̇̃davau | įei̇̃davai | įei̇̃davo | įei̇̃davome, įei̇̃davom |
įei̇̃davote, įei̇̃davot |
įei̇̃davo | ||
| future | įei̇̃siu | įei̇̃si | įei̇̃s | įei̇̃sime, įei̇̃sim |
įei̇̃site, įei̇̃sit |
įei̇̃s | ||
| subjunctive | įei̇̃čiau | įei̇̃tum, įei̇̃tumei |
įei̇̃tų | įei̇̃tumėme, įei̇̃tumėm, įei̇̃tume |
įei̇̃tumėte, įei̇̃tumėt |
įei̇̃tų | ||
| imperative | — | įei̇̃k, įei̇̃ki |
teįei̇̃na, teįei̇̃nie |
įei̇̃kime, įei̇̃kim |
įei̇̃kite, įei̇̃kit |
teįei̇̃na, teįei̇̃nie | ||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Further reading
- “įeiti”, in Lietuvių kalbos žodynas [Dictionary of the Lithuanian language], lkz.lt, 1941–2025