İbrani
Turkish
Etymology
From Ottoman Turkish عبرانی, from Arabic عِبْرَانِيّ (ʕibrāniyy).
Pronunciation
- IPA(key): [ibɾaːˈni]
- Hyphenation: İb‧ra‧ni
Proper noun
İbrani
- Hebrew (someone from Hebrew race)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | İbrani | İbraniler |
| definite accusative | İbrani'yi | İbranileri |
| dative | İbrani'ye | İbranilere |
| locative | İbrani'de | İbranilerde |
| ablative | İbrani'den | İbranilerden |
| genitive | İbrani'nin | İbranilerin |