Turkish
Etymology
From İstanbul (“Istanbul”) + -lu.
Pronunciation
Proper noun
İstanbullu
- Istanbulite
Declension
Declension of İstanbullu
|
|
singular
|
plural
|
| nominative
|
İstanbullu
|
İstanbullular
|
| definite accusative
|
İstanbulluyu
|
İstanbulluları
|
| dative
|
İstanbulluya
|
İstanbullulara
|
| locative
|
İstanbulluda
|
İstanbullularda
|
| ablative
|
İstanbulludan
|
İstanbullulardan
|
| genitive
|
İstanbullunun
|
İstanbulluların
|
Possessive forms
| nominative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
İstanbullum
|
İstanbullularım
|
| 2nd singular
|
İstanbullun
|
İstanbulluların
|
| 3rd singular
|
İstanbullusu
|
İstanbulluları
|
| 1st plural
|
İstanbullumuz
|
İstanbullularımız
|
| 2nd plural
|
İstanbullunuz
|
İstanbullularınız
|
| 3rd plural
|
İstanbulluları
|
İstanbulluları
|
| definite accusative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
İstanbullumu
|
İstanbullularımı
|
| 2nd singular
|
İstanbullunu
|
İstanbullularını
|
| 3rd singular
|
İstanbullusunu
|
İstanbullularını
|
| 1st plural
|
İstanbullumuzu
|
İstanbullularımızı
|
| 2nd plural
|
İstanbullunuzu
|
İstanbullularınızı
|
| 3rd plural
|
İstanbullularını
|
İstanbullularını
|
| dative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
İstanbulluma
|
İstanbullularıma
|
| 2nd singular
|
İstanbulluna
|
İstanbullularına
|
| 3rd singular
|
İstanbullusuna
|
İstanbullularına
|
| 1st plural
|
İstanbullumuza
|
İstanbullularımıza
|
| 2nd plural
|
İstanbullunuza
|
İstanbullularınıza
|
| 3rd plural
|
İstanbullularına
|
İstanbullularına
|
| locative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
İstanbullumda
|
İstanbullularımda
|
| 2nd singular
|
İstanbullunda
|
İstanbullularında
|
| 3rd singular
|
İstanbullusunda
|
İstanbullularında
|
| 1st plural
|
İstanbullumuzda
|
İstanbullularımızda
|
| 2nd plural
|
İstanbullunuzda
|
İstanbullularınızda
|
| 3rd plural
|
İstanbullularında
|
İstanbullularında
|
| ablative
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
İstanbullumdan
|
İstanbullularımdan
|
| 2nd singular
|
İstanbullundan
|
İstanbullularından
|
| 3rd singular
|
İstanbullusundan
|
İstanbullularından
|
| 1st plural
|
İstanbullumuzdan
|
İstanbullularımızdan
|
| 2nd plural
|
İstanbullunuzdan
|
İstanbullularınızdan
|
| 3rd plural
|
İstanbullularından
|
İstanbullularından
|
| genitive
|
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
İstanbullumun
|
İstanbullularımın
|
| 2nd singular
|
İstanbullunun
|
İstanbullularının
|
| 3rd singular
|
İstanbullusunun
|
İstanbullularının
|
| 1st plural
|
İstanbullumuzun
|
İstanbullularımızın
|
| 2nd plural
|
İstanbullunuzun
|
İstanbullularınızın
|
| 3rd plural
|
İstanbullularının
|
İstanbullularının
|
Predicative forms
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
İstanbulluyum
|
İstanbullularım
|
| 2nd singular
|
İstanbullusun
|
İstanbullularsın
|
| 3rd singular
|
İstanbullu İstanbulludur
|
İstanbullular İstanbullulardır
|
| 1st plural
|
İstanbulluyuz
|
İstanbullularız
|
| 2nd plural
|
İstanbullusunuz
|
İstanbullularsınız
|
| 3rd plural
|
İstanbullular
|
İstanbullulardır
|
|
Further reading
- “İstanbullu”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu