ılıma

Turkish

Noun

ılıma (definite accusative ılımayı, plural ılımalar)

  1. verbal noun of ılımak

Declension

Declension of ılıma
singular plural
nominative ılıma ılımalar
definite accusative ılımayı ılımaları
dative ılımaya ılımalara
locative ılımada ılımalarda
ablative ılımadan ılımalardan
genitive ılımanın ılımaların
Possessive forms
nominative
singular plural
1st singular ılımam ılımalarım
2nd singular ılıman ılımaların
3rd singular ılıması ılımaları
1st plural ılımamız ılımalarımız
2nd plural ılımanız ılımalarınız
3rd plural ılımaları ılımaları
definite accusative
singular plural
1st singular ılımamı ılımalarımı
2nd singular ılımanı ılımalarını
3rd singular ılımasını ılımalarını
1st plural ılımamızı ılımalarımızı
2nd plural ılımanızı ılımalarınızı
3rd plural ılımalarını ılımalarını
dative
singular plural
1st singular ılımama ılımalarıma
2nd singular ılımana ılımalarına
3rd singular ılımasına ılımalarına
1st plural ılımamıza ılımalarımıza
2nd plural ılımanıza ılımalarınıza
3rd plural ılımalarına ılımalarına
locative
singular plural
1st singular ılımamda ılımalarımda
2nd singular ılımanda ılımalarında
3rd singular ılımasında ılımalarında
1st plural ılımamızda ılımalarımızda
2nd plural ılımanızda ılımalarınızda
3rd plural ılımalarında ılımalarında
ablative
singular plural
1st singular ılımamdan ılımalarımdan
2nd singular ılımandan ılımalarından
3rd singular ılımasından ılımalarından
1st plural ılımamızdan ılımalarımızdan
2nd plural ılımanızdan ılımalarınızdan
3rd plural ılımalarından ılımalarından
genitive
singular plural
1st singular ılımamın ılımalarımın
2nd singular ılımanın ılımalarının
3rd singular ılımasının ılımalarının
1st plural ılımamızın ılımalarımızın
2nd plural ılımanızın ılımalarınızın
3rd plural ılımalarının ılımalarının

Verb

ılıma

  1. second-person singular negative imperative of ılımak

Further reading

  • ılıma”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu