ıssız
See also: işsiz
Turkish
Etymology
From Ottoman Turkish اسسز, اصسز (iyssiz, issiz, ıssız, “ownerless, lonely”); equivalent to is + -siz.
Adjective
ıssız
- deserted, desolate, uninhabited
- Uyandığımda kendimi ıssız bir adada buldum.
- When I woke up I found myself on a deserted island.
Derived terms
- ıssızca
- ıssızlaşmak
- ıssızlık
Related terms
Further reading
- “ıssız”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu
References
- Nişanyan, Sevan (2002–) “ıssız”, in Nişanyan Sözlük