ıssız

See also: işsiz

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish اسسز, اصسز (iyssiz, issiz, ıssız, ownerless, lonely); equivalent to is +‎ -siz.

Adjective

ıssız

  1. deserted, desolate, uninhabited
    Uyandığımda kendimi ıssız bir adada buldum.
    When I woke up I found myself on a deserted island.

Derived terms

  • ıssızca
  • ıssızlaşmak
  • ıssızlık

Further reading

  • ıssız”, in Turkish dictionaries, Türk Dil Kurumu

References