Polish
Etymology
Inherited from Old Polish łakoć, from Proto-Slavic *olkotь.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈwa.kɔt͡ɕ/
- Rhymes: -akɔt͡ɕ
- Syllabification: ła‧koć
Noun
łakoć f
- (in the plural) something tasty, especially something sweet
- Synonyms: słodkość, słodycz
Declension
Declension of łakoć
|
|
singular
|
plural
|
| nominative
|
łakoć
|
łakocie
|
| genitive
|
łakoci
|
łakoci
|
| dative
|
łakoci
|
łakociom
|
| accusative
|
łakoć
|
łakocie
|
| instrumental
|
łakocią
|
łakociami
|
| locative
|
łakoci
|
łakociach
|
| vocative
|
łakoci
|
łakocie
|
Further reading
- łakoć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
- łakoć in Polish dictionaries at PWN