łakomiec

See also: Łakomiec and łakomieć

Polish

Etymology

From łakomy +‎ -iec.

Pronunciation

  • IPA(key): /waˈkɔ.mjɛt͡s/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɔmjɛt͡s
  • Syllabification: ła‧ko‧miec
  • Homophone: Łakomiec

Noun

łakomiec m pers (augmentative łakomczuch)

  1. (archaic) a big eater; a glutton (one who eats voraciously)
    Synonyms: żarłok, obżartuch
  2. (archaic) someone who is greedy
    Synonym: chciwiec

Declension

Declension of łakomiec
singular plural
nominative łakomiec łakomcy/łakomce (deprecative)
genitive łakomca łakomców
dative łakomcowi łakomcom
accusative łakomca łakomców
instrumental łakomcem łakomcami
locative łakomcu łakomcach
vocative łakomcze łakomcy

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.