ścienieć

Polish

Etymology

From ś- +‎ cienieć.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈɕt͡ɕɛ.ɲɛt͡ɕ/
  • Rhymes: -ɛɲɛt͡ɕ
  • Syllabification: ście‧nieć

Verb

ścienieć pf (imperfective cienieć)

  1. (intransitive) to thin, to become thinner

Conjugation

Conjugation of ścienieć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive ścienieć
future tense 1st ścienieję ścieniejemy
2nd ścieniejesz ścieniejecie
3rd ścienieje ścienieją
impersonal ścienieje się
past tense 1st ścieniałem,
-(e)m ścieniał 		ścieniałam,
-(e)m ścieniała 		ścieniałom,
-(e)m ścieniało 		ścienieliśmy,
-(e)śmy ścienieli 		ścieniałyśmy,
-(e)śmy ścieniały
2nd ścieniałeś,
-(e)ś ścieniał 		ścieniałaś,
-(e)ś ścieniała 		ścieniałoś,
-(e)ś ścieniało 		ścienieliście,
-(e)ście ścienieli 		ścieniałyście,
-(e)ście ścieniały
3rd ścieniał ścieniała ścieniało ścienieli ścieniały
impersonal ścieniano
conditional 1st ścieniałbym,
bym ścieniał 		ścieniałabym,
bym ścieniała 		ścieniałobym,
bym ścieniało 		ścienielibyśmy,
byśmy ścienieli 		ścieniałybyśmy,
byśmy ścieniały
2nd ścieniałbyś,
byś ścieniał 		ścieniałabyś,
byś ścieniała 		ścieniałobyś,
byś ścieniało 		ścienielibyście,
byście ścienieli 		ścieniałybyście,
byście ścieniały
3rd ścieniałby,
by ścieniał 		ścieniałaby,
by ścieniała 		ścieniałoby,
by ścieniało 		ścienieliby,
by ścienieli 		ścieniałyby,
by ścieniały
impersonal ścieniano by
imperative 1st niech ścienieję ścieniejmy
2nd ścieniej ścieniejcie
3rd niech ścienieje niech ścienieją
anterior adverbial participle ścieniawszy
verbal noun ścienienie

Further reading

  • ścienieć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • ścienieć in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.