ślepiec

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *slěpь̀cь. By surface analysis, ślepy +‎ -iec.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈɕlɛ.pjɛt͡s/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɛpjɛt͡s
  • Syllabification: śle‧piec

Noun

ślepiec m pers

  1. a blind man
    Synonym: niewidomy
    w kraju ślepców jednooki jest królem ― in the land of the blind, the one-eyed man is king

Declension

Declension of ślepiec
singular plural
nominative ślepiec ślepcy
genitive ślepca ślepców
dative ślepcowi ślepcom
accusative ślepca ślepców
instrumental ślepcem ślepcami
locative ślepcu ślepcach
vocative ślepcu / ślepcze ślepcy
adjective
noun
verb

Noun

ślepiec m animal

  1. any mole rat of the genus Spalax

Declension

Declension of ślepiec
singular plural
nominative ślepiec ślepce
genitive ślepca ślepców
dative ślepcowi ślepcom
accusative ślepca ślepce
instrumental ślepcem ślepcami
locative ślepcu ślepcach
vocative ślepcu ślepce

Further reading

  • ślepiec in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • ślepiec in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.