świtać

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish świtać, from Proto-Slavic *svitati.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈɕfi.tat͡ɕ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -itat͡ɕ
  • Syllabification: świ‧tać

Verb

świtać impf (perfective zaświtać)

  1. (intransitive) to dawn, to dawn on
    Synonyms: dnieć, rozwidniać
    Antonym: zmierzchać

Conjugation

Conjugation of świtać
infinitive świtać
present indicative świta
past indicative świtało
future indicative będzie świtać
będzie świtało
conditional świtałoby
by świtało
imperative niech świta
noun

Further reading

  • świtać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • świtać in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.