ūdra

See also: udrà and ūdrā

Latvian

Noun

ūdra m

  1. genitive singular of ūdrs

Noun

ūdra m

  1. (dialectal) genitive singular of ūdris

Lithuanian

Etymology

From Proto-Balto-Slavic *ū́ˀdrāˀ; compare Latvian ûdrs, Old Prussian udro, Proto-Slavic *vỳdra (otter),[1] from Proto-Indo-European *udreh₂, a substantivized feminine of *udrós (aquatic, of water). Compare Ancient Greek ὕδρα (húdra, sea serpent), Latin lutra (otter).[2]

The long vowel and acute accuentation are reflexes of Winter's Law (compare vanduõ (water), where Winter's law was blocked).

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈuːdrɐ/

Noun

ū́dra f (plural ū́dros) stress pattern 1

  1. otter (Lutra lutra)

Declension

Declension of ū́dra
singular
(vienaskaita)
plural
(daugiskaita)
nominative (vardininkas) ū́dra ū́dros
genitive (kilmininkas) ū́dros ū́drų
dative (naudininkas) ū́drai ū́droms
accusative (galininkas) ū́drą ū́dras
instrumental (įnagininkas) ū́dra ū́dromis
locative (vietininkas) ū́droje ū́drose
vocative (šauksmininkas) ū́dra ū́dros

Derived terms

  • ūdrinis
  • ūdrena

References

  1. ^ Derksen, Rick (2015) Etymological Dictionary of the Baltic Inherited Lexicon (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 13), Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 477
  2. ^ De Vaan, Michiel (2008) Etymological Dictionary of Latin and the other Italic Languages (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 7), Leiden, Boston: Brill, →ISBN, page 355