ǫðlingr

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *aþulingaz. Cognate with Old English æþeling.

Noun

ǫðlingr m

  1. ruler, prince

Declension

Declension of ǫðlingr (strong a-stem)
masculine singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative ǫðlingr ǫðlingrinn ǫðlingar ǫðlingarnir
accusative ǫðling ǫðlinginn ǫðlinga ǫðlingana
dative ǫðlingi ǫðlinginum ǫðlingum ǫðlingunum
genitive ǫðlings ǫðlingsins ǫðlinga ǫðlinganna

Descendants

  • Icelandic: öðlingur
  • Swedish: ädling