ǫngull
See also: öngull
Old Norse
Etymology
From Proto-Germanic *angulaz m, whence also English angle.
Noun
ǫngull m (genitive ǫnguls, plural ǫnglar)
Declension
| masculine | singular | plural | ||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | ǫngull | ǫngullinn | ǫnglar | ǫnglarnir |
| accusative | ǫngul | ǫngulinn | ǫngla | ǫnglana |
| dative | ǫngli | ǫnglinum | ǫnglum | ǫnglunum |
| genitive | ǫnguls | ǫngulsins | ǫngla | ǫnglanna |