știr

See also: stir, Stir, STIR, štir, štír, and Știr

Romanian

Etymology

Borrowed from Bulgarian штир (štir) or Serbo-Croatian štir, from Proto-Slavic *ščirъ.

Noun

știr m (uncountable)

  1. amaranth

Declension

Declension of știr
singular only indefinite definite
nominative-accusative știr știrul
genitive-dative știr știrului
vocative știrule