Βικέντιος

Ancient Greek

Etymology

Borrowed from Latin Vicentius, a variant of Vincentius.

Pronunciation

 

Proper noun

Βικέντιος • (Bikéntios) m (genitive Βικεντίου); second declension

  1. Vincentius; Vicentius; Vincent

Inflection

Second declension of ὁ Βικέντιος; τοῦ Βικεντίου (Attic)
Case / # Singular
Nominative ὁ Βικέντιος
ho Bikéntios
Genitive τοῦ Βικεντίου
toû Bikentíou
Dative τῷ Βικεντίῳ
tōî Bikentíōi
Accusative τὸν Βικέντιον
tòn Bikéntion
Vocative Βικέντιε
Bikéntie
Notes:
  • This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

  • Greek: Βικέντιος (Vikéntios); Βικέντης (Vikéntis)
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.