Γερμανός

Ancient Greek

Borrowed from Latin Germānus.

Γερμᾱνός • (Germānós) m (genitive Γερμᾱνοῦ); second declension

Second declension of ὁ Γερμᾱνός; τοῦ Γερμᾱνοῦ (Attic)

Case / #	Singular	Dual	Plural
Nominative	ὁ Γερμᾱνός ho Germānós	τὼ Γερμᾱνώ tṑ Germānṓ	οἱ Γερμᾱνοί hoi Germānoí
Genitive	τοῦ Γερμᾱνοῦ toû Germānoû	τοῖν Γερμᾱνοῖν toîn Germānoîn	τῶν Γερμᾱνῶν tôn Germānôn
Dative	τῷ Γερμᾱνῷ tōî Germānōî	τοῖν Γερμᾱνοῖν toîn Germānoîn	τοῖς Γερμᾱνοῖς toîs Germānoîs
Accusative	τὸν Γερμᾱνόν tòn Germānón	τὼ Γερμᾱνώ tṑ Germānṓ	τοὺς Γερμᾱνούς toùs Germānoús
Vocative	Γερμᾱνέ Germāné	Γερμᾱνώ Germānṓ	Γερμᾱνοί Germānoí
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Γερμανός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
Γερμανός in the Diccionario Griego–Español en línea (2006–2025)
Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited, page 1,011

Borrowed from Latin Germānus.

Γερμανός • (Germanós) m (plural Γερμανοί, feminine Γερμανίδα)