Δημήτριος

See also: Demetrios and Démétrios

Ancient Greek

Etymology

From Δημήτηρ (Dēmḗtēr, Demeter) +‎ -ιος (-ios).

Pronunciation

 

Proper noun

Δημήτριος • (Dēmḗtriosm (genitive Δημητρίου); second declension

  1. a male given name, equivalent to English Demetrius

Inflection

Derived terms

Descendants

  • > Greek: Δημήτρης (Dimítris) (inherited)
  • Greek: Δημήτριος (Dimítrios) (learned)
  • Albanian: Dhimitër
  • Bulgarian: Димитър (Dimitǎr)
  • French: Démétrios
  • Latin: Demetrius
  • Macedonian: Димитар (Dimitar), Димитриј (Dimitrij)
  • Serbo-Croatian:
    Cyrillic script: Димитрије
    Latin script: Dimitrije
  • Slovene: Dimitrij
  • Old Church Slavonic: Дмитреі (Dmitrei)
    • Belarusian: Зьміцер (Zʹmicjer)
    • Polish: Dymitr
    • Romanian: Dumitru
    • Russian: Дмитрий (Dmitrij)
    • Serbo-Croatian:
      Cyrillic script: Дмитар
      Latin script: Dmitar
    • Ukrainian: Дмитро́ (Dmytró)

Further reading

Greek

Etymology

Learned borrowing from Ancient Greek Δημήτριος (Dēmḗtrios). Compare to the inherited demotic form Δημήτρης (Dimítris).

Pronunciation

  • IPA(key): /ðiˈmi.tɾ.ios/
  • Hyphenation: Δη‧μή‧τρι‧ος

Proper noun

Δημήτριος • (Dimítriosm (plural Δημήτριοι) feminine: Δήμητρα (Dímitra)

  1. (dated, formal) a male given name, Demetrius, equivalent to English Dimitri (formal as in identity cards and passports)
  2. A saint whose feast day in the Greek Orthodox tradition is 26 October.
    Alternative form: αϊ-Δημήτρης (aï-Dimítris) (infomal)

Declension

Declension of Δημήτριος
singular plural
nominative Δημήτριος (Dimítrios) Δημήτριοι (Dimítrioi)
genitive Δημητρίου (Dimitríou) Δημητρίων (Dimitríon)
accusative Δημήτριο (Dimítrio) Δημητρίους (Dimitríous)
vocative Δημήτριε (Dimítrie) Δημήτριοι (Dimítrioi)