Ηρακλής
See also: Ἡρακλῆς
Greek
Etymology
From Ancient Greek Ἡρακλῆς (Hēraklês), apparently from Ἥρα (Hḗra, “Hera”) + κλέος (kléos, “glory”).
Proper noun
Ηρακλής • (Iraklís) m
Declension
| singular | |
|---|---|
| nominative | Ηρακλής (Iraklís) |
| genitive | Ηρακλή (Iraklí) |
| accusative | Ηρακλή (Iraklí) |
| vocative | Ηρακλή (Iraklí) |
Derived terms
- ηράκλειος (irákleios)
Further reading
- Ηνίοχος (αστερισμός) on the Greek Wikipedia.Wikipedia el