Κάϊν
Ancient Greek
Etymology
Borrowed from Biblical Hebrew קַיִן (Qayin).
Pronunciation
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /ˈka.in/
- (4th CE Koine) IPA(key): /ˈka.in/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /ˈka.in/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /ˈka.in/
Proper noun
Κάϊν • (Káïn) m (indeclinable)
Descendants
- Greek: Κάιν (Káin)
- Latin: Cain