Κελτικός

Ancient Greek

Etymology

From Latin Celticus.

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /kel.ti.kós/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /kel.tiˈkos/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /cel.tiˈkos/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /cel.tiˈkos/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /cel.tiˈkos/

Adjective

Κελτῐκός • (Keltĭkós) m (feminine Κελτῐκή, neuter Κελτῐκόν); first/second declension

Celtic

Inflection

First and second declension of Κελτῐκός; Κελτῐκή; Κελτῐκόν (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	Κελτῐκός Keltĭkós	Κελτῐκή Keltĭkḗ	Κελτῐκόν Keltĭkón	Κελτῐκώ Keltĭkṓ	Κελτῐκᾱ́ Keltĭkā́	Κελτῐκώ Keltĭkṓ	Κελτῐκοί Keltĭkoí	Κελτῐκαί Keltĭkaí	Κελτῐκᾰ́ Keltĭkắ
Genitive	Κελτῐκοῦ Keltĭkoû	Κελτῐκῆς Keltĭkês	Κελτῐκοῦ Keltĭkoû	Κελτῐκοῖν Keltĭkoîn	Κελτῐκαῖν Keltĭkaîn	Κελτῐκοῖν Keltĭkoîn	Κελτῐκῶν Keltĭkôn	Κελτῐκῶν Keltĭkôn	Κελτῐκῶν Keltĭkôn
Dative	Κελτῐκῷ Keltĭkōî	Κελτῐκῇ Keltĭkēî	Κελτῐκῷ Keltĭkōî	Κελτῐκοῖν Keltĭkoîn	Κελτῐκαῖν Keltĭkaîn	Κελτῐκοῖν Keltĭkoîn	Κελτῐκοῖς Keltĭkoîs	Κελτῐκαῖς Keltĭkaîs	Κελτῐκοῖς Keltĭkoîs
Accusative	Κελτῐκόν Keltĭkón	Κελτῐκήν Keltĭkḗn	Κελτῐκόν Keltĭkón	Κελτῐκώ Keltĭkṓ	Κελτῐκᾱ́ Keltĭkā́	Κελτῐκώ Keltĭkṓ	Κελτῐκούς Keltĭkoús	Κελτῐκᾱ́ς Keltĭkā́s	Κελτῐκᾰ́ Keltĭkắ
Vocative	Κελτῐκέ Keltĭké	Κελτῐκή Keltĭkḗ	Κελτῐκόν Keltĭkón	Κελτῐκώ Keltĭkṓ	Κελτῐκᾱ́ Keltĭkā́	Κελτῐκώ Keltĭkṓ	Κελτῐκοί Keltĭkoí	Κελτῐκαί Keltĭkaí	Κελτῐκᾰ́ Keltĭkắ
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	Κελτῐκῶς Keltĭkôs			Κελτῐκώτερος Keltĭkṓteros			Κελτῐκώτᾰτος Keltĭkṓtătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.