Κλεοπάτρα
Ancient Greek
Etymology
Feminine form of Κλεόπᾰτρος (Kleópătros, “glory of the father”) + -ᾱ (-ā).
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /kle.o.pá.traː/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /kle.oˈpa.tra/
- (4th CE Koine) IPA(key): /kle.oˈpa.tra/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /kle.oˈpa.tra/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /kle.oˈpa.tra/
Proper noun
Κλεοπᾰ́τρᾱ • (Kleopắtrā) f (genitive Κλεοπᾰ́τρᾱς); first declension
Inflection
| Case / # | Singular | ||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ἡ Κλεοπᾰ́τρᾱ hē Kleopắtrā | ||||||||||||
| Genitive | τῆς Κλεοπᾰ́τρᾱς tês Kleopắtrās | ||||||||||||
| Dative | τῇ Κλεοπᾰ́τρᾳ tēî Kleopắtrāi | ||||||||||||
| Accusative | τὴν Κλεοπᾰ́τρᾱν tḕn Kleopắtrān | ||||||||||||
| Vocative | Κλεοπᾰ́τρᾱ Kleopắtrā | ||||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||
Descendants
- Greek: Κλεοπάτρα (Kleopátra)
- Latin: Cleopatra
- Egyptian: qrwjwꜣpꜣdrꜣ
References
- Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited, page 1,006
Greek
Proper noun
Κλεοπάτρα • (Kleopátra) f
Declension
| singular | |
|---|---|
| nominative | Κλεοπάτρα (Kleopátra) |
| genitive | Κλεοπάτρας (Kleopátras) |
| accusative | Κλεοπάτρα (Kleopátra) |
| vocative | Κλεοπάτρα (Kleopátra) |