Μεσσήνιος

Ancient Greek

Etymology

Μεσσήνη (Messḗnē, “Messene”) +‎ -ιος (-ios)

Pronunciation

(5^th BCE Attic) IPA^(key): /mes.sɛ̌ː.ni.os/
(1^st CE Egyptian) IPA^(key): /mesˈse̝.ni.os/
(4^th CE Koine) IPA^(key): /mesˈsi.ni.os/
(10^th CE Byzantine) IPA^(key): /mesˈsi.ni.os/
(15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /meˈsi.ni.os/

Adjective

Μεσσήνῐος • (Messḗnĭos) m (feminine Μεσσηνῐ́ᾱ, neuter Μεσσήνῐον); first/second declension

Messenian, of Messene

Declension

First and second declension of Μεσσήνῐος; Μεσσηνῐ́ᾱ; Μεσσήνῐον (Attic)

Number	Singular			Dual			Plural
Case/Gender	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter	Masculine	Feminine	Neuter
Nominative	Μεσσήνῐος Messḗnĭos	Μεσσηνῐ́ᾱ Messēnĭ́ā	Μεσσήνῐον Messḗnĭon	Μεσσηνῐ́ω Messēnĭ́ō	Μεσσηνῐ́ᾱ Messēnĭ́ā	Μεσσηνῐ́ω Messēnĭ́ō	Μεσσήνῐοι Messḗnĭoi	Μεσσήνῐαι Messḗnĭai	Μεσσήνῐᾰ Messḗnĭă
Genitive	Μεσσηνῐ́ου Messēnĭ́ou	Μεσσηνῐ́ᾱς Messēnĭ́ās	Μεσσηνῐ́ου Messēnĭ́ou	Μεσσηνῐ́οιν Messēnĭ́oin	Μεσσηνῐ́αιν Messēnĭ́ain	Μεσσηνῐ́οιν Messēnĭ́oin	Μεσσηνῐ́ων Messēnĭ́ōn	Μεσσηνῐ́ων Messēnĭ́ōn	Μεσσηνῐ́ων Messēnĭ́ōn
Dative	Μεσσηνῐ́ῳ Messēnĭ́ōi	Μεσσηνῐ́ᾳ Messēnĭ́āi	Μεσσηνῐ́ῳ Messēnĭ́ōi	Μεσσηνῐ́οιν Messēnĭ́oin	Μεσσηνῐ́αιν Messēnĭ́ain	Μεσσηνῐ́οιν Messēnĭ́oin	Μεσσηνῐ́οις Messēnĭ́ois	Μεσσηνῐ́αις Messēnĭ́ais	Μεσσηνῐ́οις Messēnĭ́ois
Accusative	Μεσσήνῐον Messḗnĭon	Μεσσηνῐ́ᾱν Messēnĭ́ān	Μεσσήνῐον Messḗnĭon	Μεσσηνῐ́ω Messēnĭ́ō	Μεσσηνῐ́ᾱ Messēnĭ́ā	Μεσσηνῐ́ω Messēnĭ́ō	Μεσσηνῐ́ους Messēnĭ́ous	Μεσσηνῐ́ᾱς Messēnĭ́ās	Μεσσήνῐᾰ Messḗnĭă
Vocative	Μεσσήνῐε Messḗnĭe	Μεσσηνῐ́ᾱ Messēnĭ́ā	Μεσσήνῐον Messḗnĭon	Μεσσηνῐ́ω Messēnĭ́ō	Μεσσηνῐ́ᾱ Messēnĭ́ā	Μεσσηνῐ́ω Messēnĭ́ō	Μεσσήνῐοι Messḗnĭoi	Μεσσήνῐαι Messḗnĭai	Μεσσήνῐᾰ Messḗnĭă
Derived forms	Adverb			Comparative			Superlative
Derived forms	Μεσσηνῐ́ως Messēnĭ́ōs			Μεσσηνῐώτερος Messēnĭṓteros			Μεσσηνῐώτᾰτος Messēnĭṓtătos
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Ancient Greek

Etymology

Pronunciation

Adjective

Declension

Further reading