Παράκλητος

See also: παράκλητος

Greek

Proper noun

Παράκλητος • (Paráklitos) m

  1. (Christianity) Holy Spirit, Paraclete
  2. (without capital) (one who comforts)

Declension

Declension of Παράκλητος
singular plural
nominative Παράκλητος (Paráklitos) Παράκλητοι (Paráklitoi)
genitive Παρακλήτου (Paraklítou) Παρακλήτων (Paraklíton)
accusative Παράκλητο (Paráklito) Παρακλήτους (Paraklítous)
vocative Παράκλητε (Paráklite) Παράκλητοι (Paráklitoi)
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.