Παρνασσός
Ancient Greek
Pronunciation
- (5th BCE Attic) IPA(key): /par.nas.sós/
- (1st CE Egyptian) IPA(key): /par.nasˈsos/
- (4th CE Koine) IPA(key): /par.nasˈsos/
- (10th CE Byzantine) IPA(key): /par.nasˈsos/
- (15th CE Constantinopolitan) IPA(key): /par.naˈsos/
Proper noun
Παρνασσός • (Parnassós) m (genitive Παρνασσοῦ); second declension
Inflection
| Case / # | Singular | ||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Nominative | ὁ Παρνασσός ho Parnassós | ||||||||||||
| Genitive | τοῦ Παρνασσοῦ toû Parnassoû | ||||||||||||
| Dative | τῷ Παρνασσῷ tōî Parnassōî | ||||||||||||
| Accusative | τὸν Παρνασσόν tòn Parnassón | ||||||||||||
| Vocative | Παρνασσέ Parnassé | ||||||||||||
| Notes: |
| ||||||||||||
Derived terms
- Παρνάσσῐος (Parnássĭos)
- Παρνασσῐ́ς (Parnassĭ́s)
Descendants
References
- “Παρνασσός”, in Slater, William J. (1969) Lexicon to Pindar, Berlin: Walter de Gruyter
- Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited, page 1,020
Greek
Pronunciation
- IPA(key): /paɾ.naˈsos/
Noun
Παρνασσός • (Parnassós) m (plural Παρνασσοί)
- mount Parnassus
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | Παρνασσός (Parnassós) | Παρνασσοί (Parnassoí) |
| genitive | Παρνασσού (Parnassoú) | Παρνασσών (Parnassón) |
| accusative | Παρνασσό (Parnassó) | Παρνασσούς (Parnassoús) |
| vocative | Παρνασσέ (Parnassé) | Παρνασσοί (Parnassoí) |